วันที่แสดง |
ที่ |
ชื่อเรื่อง / ชุด |
ชั่วโมง |
นาที |
ชุด "ปทานุกรมธรรม" |
|
|
๖ เม.ย.๑๗ |
๑ |
ครั้งที่ ๑ ก กิน ก กาม ก เกียรติ - กตัญญู |
๑ |
๒๖ |
๑๓ เม.ย.๑๗ |
๒ |
ครั้งที่ ๒ กตัตตากรรม - กรรมขัย |
๑ |
๕๙ |
๒๐ เม.ย.๑๗ |
๓ |
ครั้งที่ ๓ กรรมเก่า - กรรมนิทานสัมภวะ |
๐ |
๔๘ |
๒๗ เม.ย.๑๗ |
๔ |
ครั้งที่ ๔ กรรมนิโรธ - กรรมไม่มี |
๑ |
๑๔ |
๔ พ.ค.๑๗ |
๕ |
ครั้งที่ ๕ กรรมโยนิ - กัมมะเวมัตตา |
๑ |
๓๕ |
๑๑ พ.ค.๑๗ |
๖ |
ครั้งที่ ๖ กรรมศรัทธา - กระดองของมโนวิตก |
๑ |
๔๑ |
๑๘ พ.ค.๑๗ |
๗ |
ครั้งที่ ๗ กระต้อยตีวิด - กองกิเลส |
๑ |
๔๙ |
๒๕ พ.ค.๑๗ |
๘ |
ครั้งที่ ๘ กองปัญญา - กั้น |
๑ |
๑๔ |
๑ มิ.ย.๑๗ |
๙ |
ครั้งที่ ๙ กัปป - กายานุปัสสนา |
๑ |
๓๔ |
๘ มิ.ย.๑๗ |
๑๐ |
ครั้งที่ ๑๐ "กาม" เป็นเครื่องล่าม - การละนิวรณ์ได้สนิท |
๑ |
๓๓ |
๑๕ มิ.ย.๑๗ |
๑๑ |
ครั้งที่ ๑๑ การละราคะ โทสะ โมหะ - กาล |
๑ |
๔๙ |
๒๒ มิ.ย.๑๗ |
๑๒ |
ครั้งที่ ๑๒ การยืดยาวฝ่ายอนาคต - กิจของจิต |
๑ |
๔ |
๒๙ มิ.ย.๑๗ |
๑๓ |
ครั้งที่ ๑๓ กิจของจิต (นัยที่สอง) - กิจที่จะต้องทำให้ยิ่งขึ้นไป |
๑ |
๕ |
๕ ก.ค.๑๘ |
๑๔ |
ครั้งที่ ๑๔ กิจที่ต้องรีบทำ - กินบวช |
๒ |
๘ |
๑๒ ก.ค.๑๘ |
๑๕ |
ครั้งที่ ๑๕ กินเปล่า - กิเลสมาร |
๑ |
๒๕ |
๑๙ ก.ค.๑๘ |
๑๖ |
ครั้งที่ ๑๖ กิเลสวัตถุ - กุศล |
๑ |
๓๙ |
๒ ส.ค.๑๘ |
๑๗ |
ครั้งที่ ๑๗ กุศลกรรมบถ - แก่นสารแห่งพรหมจรรย์ |
๑ |
๓๗ |
๙ ส.ค.๑๘ |
๑๘ |
ครั้งที่ ๑๘ แกล้งกล่าวเท็จทั้งที่รู้อยู่ว่าเป็นเท็จ - ไก่ตัวแรกที่ออกจากไข่ |
๑ |
๑๙ |
ชุด "อิทัปปัจจยตา" |
|
|
๑ ม.ค.๑๕ |
๑๙ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะเป็นพุทธวจนะที่ถูกมองข้าม |
๑ |
๑๒ |
๘ ม.ค.๑๕ |
๒๐ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะวิชาหรือศาสตร์ทั้งปวงของโลก |
๑ |
๒๕ |
๑๕ ม.ค.๑๕ |
๒๑ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะที่เป็นตัวเรา ในทุกความหมาย ทุกอิริยาบถ |
๑ |
๔๑ |
๒๒ ม.ค.๑๕ |
๒๒ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะที่เป็นพระเป็นเจ้า |
๑ |
๓๔ |
๒๙ ม.ค.๑๕ |
๒๓ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะเป็นวิวัฒนาการทุกแขนงของสิ่งมีชีวิต |
๑ |
๒๓ |
๕ ก.พ.๑๕ |
๒๔ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะธรรมทั้งปวง หรือทุกสิ่งรอบตัวเรา |
๑ |
๓๓ |
๑๒ ก.พ.๑๕ |
๒๕ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะพระรัตนตรัย และไตรสิกขา |
๑ |
๓๔ |
๑๙ ก.พ.๑๕ |
๒๖ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะที่เป็นสิ่งต่อรองระหว่างศาสนา |
๑ |
๕๗ |
๒๖ ก.พ.๑๕ |
๒๗ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะเป็นสิ่งที่ฆราวาสต้องเรียนรู้และปฏิบัติ |
๒ |
๓๐ |
๔ มี.ค.๑๕ |
๒๘ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะที่เป็นกฎ เหนือกฎทั้งปวง |
๑ |
๓๓ |
๑๑ มี.ค.๑๕ |
๒๙ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะที่เป็นกฎแห่งกรรม, กรรม และกัมมักขัย |
๑ |
๕๔ |
๑๘ มี.ค.๑๕ |
๓๐ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะที่เป็นกฎแห่งกรรม, กรรม และกัมมักขัย (ต่อ) |
๑ |
๔๓ |
๒๕ มี.ค.๑๕ |
๓๑ |
อิทัปปัจจยตาในฐานะที่เป็นปฏิจจสมุปบาทต่าง ๆ แบบ |
๒ |
๓๓ |
ชุด "ศีลธรรมกลับมา (ปาฐกถาธรรมทางวิทยุฯ)" |
|
|
๑๘ มิ.ย.๒๑ |
๓๒ |
ธรรมะทำไมกัน |
๐ |
๓๑ |
๑๖ ก.ค.๒๑ |
๓๓ |
ธรรมะโดยวิธีใดกัน |
๐ |
๓๐ |
๒๐ ส.ค.๒๑ |
๓๔ |
ธรรมะกับโลก จะไปด้วยกันได้หรือไม่ |
๐ |
๒๙ |
๑๗ ก.ย.๒๑ |
๓๕ |
ธรรมะในฐานะลัทธิการเมือง |
๐ |
๒๙ |
๙ ต.ค.๒๑ |
๓๖ |
ธรรมะในฐานะเป็นระบบเศรษฐกิจ |
๐ |
๓๐ |
๑๗ ธ.ค.๒๑ |
๓๗ |
ธรรมะในฐานะระบบการศึกษา |
๐ |
๓๑ |
๒๒ ม.ค.๒๒ |
๓๘ |
ธรรมะในฐานะระบบการดำเนินชีวิต |
๐ |
๒๙ |
๑๘ ก.พ.๒๒ |
๓๙ |
ธรรมะในฐานะระบบการพัฒนามนุษย์ |
๐ |
๒๙ |
๑๘ มี.ค.๒๒ |
๔๐ |
ธรรมะในฐานะที่เป็นเอกลักษณ์ไทย |
๐ |
๒๙ |
๑๕ เม.ย.๒๒ |
๔๑ |
ธรรมะในฐานะที่เป็นตัวแท้ของศาสนา |
๐ |
๒๙ |
๒๐ พ.ค.๒๒ |
๔๒ |
ธรรมะในฐานะเป็นสิ่งที่หายไปจากระบบการศึกษา |
๐ |
๓๐ |
๑๗ มิ.ย.๒๒ |
๔๓ |
ธรรมะในฐานะหน้าที่รีบด่วนของมนุษย์แห่งยุคปัจจุบัน |
๐ |
๓๑ |
๑๕ ก.ค.๒๒ |
๔๔ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องรีบกลับมาสู่โลกปัจจุบัน |
๐ |
๒๙ |
๑๙ ส.ค.๒๒ |
๔๕ |
ธรรมะเป็นสิ่งที่มีวิธีทำให้กลับมา |
๐ |
๒๙ |
๑๖ ก.ย.๒๒ |
๔๖ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องศึกษาทั้งโดยภาษาคน และโดยภาษาธรรม |
๐ |
๓๑ |
๒๑ ต.ค.๒๒ |
๔๗ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องศึกษาทั้งชนิดมีตัวตน และไม่มีตัวตน |
๐ |
๓๐ |
๑๘ พ.ย.๒๒ |
๔๘ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องมี มิใช่เพียงแต่เรียนรู้ |
๐ |
๓๐ |
๑๖ ธ.ค.๒๒ |
๔๙ |
ธรรมะในฐานะสิ่งให้เกิดบุญกุศลอันแท้จริง |
๐ |
๓๐ |
๒๐ ม.ค.๒๓ |
๕๐ |
ธรรมะในฐานะที่เป็นพระเป็นเจ้า |
๐ |
๓๐ |
๑๗ ก.พ.๒๓ |
๕๑ |
ธรรมะในฐานะดวงวิญญาณแห่งประชาธิปไตย |
๐ |
๒๙ |
๑๖ มี.ค.๒๓ |
๕๒ |
ธรรมะในฐานะเครื่องมือแก้ปัญหาเศรษฐกิจ |
๐ |
๓๐ |
๒๐ เม.ย.๒๓ |
๕๓ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่โลกสำนึกพระคุณน้อยเกินไป |
๐ |
๓๐ |
๑๘ พ.ค.๒๓ |
๕๔ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องการความคงเส้นคงวา |
๐ |
๒๗ |
๑๕ มิ.ย.๒๓ |
๕๕ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องการความถูกฝาถูกตัว |
๐ |
๒๙ |
๒๐ ก.ค.๒๓ |
๕๖ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องการความมีหัวมีหาง |
๐ |
๒๙ |
๑๗ ส.ค.๒๓ |
๕๗ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องการการควบคุมคาง ควบคุมคอ |
๐ |
๒๙ |
๒๑ ก.ย.๒๓ |
๕๘ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องการถอนตอ แล้วลงหลัก |
๐ |
๓๐ |
๑๙ ต.ค.๒๓ |
๕๙ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องรู้ว่ากงจักรหรือดอกบัว |
๐ |
๒๙ |
๑๖ พ.ย.๒๓ |
๖๐ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องรู้ว่ากิเลสเป็นตัว ธรรมะเป็นตน |
๐ |
๒๘ |
๒๑ ธ.ค.๒๓ |
๖๑ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องรู้ว่าเพียงแต่เกิดมาเป็นคน ยังมิใช่มนุษย์ |
๐ |
๓๐ |
๑๘ ม.ค.๒๔ |
๖๒ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องรู้ว่าถ้าเป็นชาวพุทธก็จะหมดปัญหา |
๐ |
๓๑ |
๑๕ ก.พ.๒๔ |
๖๓ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องรู้ว่าปัญญา ต้องคู่กับสติ |
๐ |
๒๙ |
๑๕ มี.ค.๒๔ |
๖๔ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องรู้ว่าทิฎฐิ ต้องเป็นสัมมา |
๐ |
๒๘ |
๑๙ เม.ย.๒๔ |
๖๕ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องรู้ว่าวิชชาต้องส่องแสง |
๐ |
๓๐ |
๑๗ พ.ค.๒๔ |
๖๖ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องรู้ว่าการลงแรงต้องคุ้มค่า |
๐ |
๓๐ |
๒๑ มิ.ย.๒๔ |
๖๗ |
ธรรมะในฐานะสิ่งที่ต้องรู้ว่าศีลธรรมกลับมาโลกาสงบเย็น |
๐ |
๒๘ |
ชุด "ปรมัตถธรรมกลับมา (ปาฐกถาธรรมทางวิทยุฯ)" |
|
|
๑๙ ก.ค.๒๔ |
๖๘ |
ปรมัตถธรรมกลับมา โลกาสว่างไสว |
๐ |
๓๑ |
๑๖ ส.ค.๒๔ |
๖๙ |
ปรมัตถธรรมหมดไป จิตใจมืดมน |
๐ |
๒๘ |
๒๐ ก.ย.๒๔ |
๗๐ |
มัวเป็นกันแต่คน มนุษย์ก็ไม่มี |
๐ |
๒๘ |
๑๘ ต.ค.๒๔ |
๗๑ |
ศีลธรรมดี คนก็กลายเป็นมนุษย์ด้วยกันทั้งหมด |
๐ |
๓๐ |
๑๕ พ.ย.๒๔ |
๗๒ |
ศีลธรรมถอยถด ต้องเพิ่มปรมัตถธรรม |
๐ |
๓๐ |
๒๐ ธ.ค.๒๔ |
๗๓ |
คนทำบาปกรรม เพราะขาดสัมมาทิฏฐิ |
๐ |
๓๐ |
๑๗ ม.ค.๒๕ |
๗๔ |
คนมีสติ ย่อมดำริโดยแนวแห่งปรมัตถ์ |
๐ |
๒๘ |
๒๑ ก.พ.๒๕ |
๗๕ |
ถ้าจะให้รวบรัด ต้องเริ่มที่รากฐาน |
๐ |
๓๐ |
๒๘ มี.ค.๒๕ |
๗๖ |
การทำงานคือการปฏิบัติธรรม |
๐ |
๓๑ |
๑๘ เม.ย.๒๕ |
๗๗ |
ถ้าจะให้เย็นฉ่ำต้องมีการลดแห่งกิเลส |
๐ |
๒๙ |
๑๖ พ.ค.๒๕ |
๗๘ |
มัวแก้กันแต่ที่ปลายเหตุ ปัญหาก็เพิ่มพูน |
๐ |
๓๐ |
๒๐ มิ.ย.๒๕ |
๗๙ |
ผู้มีกำลังสมบูรณ์มีหน้าที่ป้องกันปัญหา |
๐ |
๓๐ |
๑๘ ก.ค.๒๕ |
๘๐ |
โลกกำลังเสียแรงงานและเวลาอย่างสูญเปล่า |
๐ |
๓๐ |
๑๕ ส.ค.๒๕ |
๘๑ |
วิกฤตการณ์ในโลกของเราที่ไม่มีใครรับผิดชอบ |
๐ |
๓๑ |
๑๙ ก.ย.๒๕ |
๘๒ |
เพราะเราไม่รู้รอบคอบ ในเรื่องของตถตา |
๐ |
๒๘ |
๒๔ ต.ค.๒๕ |
๘๓ |
ถ้าไม่รอบรู้เรื่องตถา ก็ยังไม่ใช่พุทธบริษัท |
๐ |
๒๘ |
๒๑ พ.ย.๒๕ |
๘๔ |
ภาวะแย้งขัด ต้องไม่มีในแวดวงแห่งศีลธรรม |
๐ |
๒๘ |
๑๔ ธ.ค.๒๕ |
๘๕ |
ทุกศาสนาต่างชักนำสัตว์โลกไปโดยไม่เกิดภาวะขัดแย้ง |
๐ |
๓๐ |
๑๖ ม.ค.๒๖ |
๘๖ |
ความผิดพลาดอย่างร้ายแรง คือ ความที่เราขาดพระเจ้า |
๐ |
๓๔ |
๒๐ ก.พ.๒๖ |
๘๗ |
ไม่ต้องแตกร้าวเพราะมีศาสนาต่างกัน |
๐ |
๒๘ |
๑๗ เม.ย.๒๖ |
๘๘ |
พระเจ้าบนสวรรค์ กับพระเจ้าในหัวใจมนุษย์ |
๐ |
๒๘ |
๑๕ พ.ค.๒๖ |
๘๙ |
ปฏิญญาตัวว่าเป็นชาวพุทธ แต่เรียกตัวเองว่าข้าพเจ้า |
๐ |
๒๙ |
๑๙ มิ.ย.๒๖ |
๙๐ |
ชีวิตทุกฝีก้าว ต้องเดินตามกฎอิทัปปัจจยตา |
๐ |
๓๐ |
๑๗ ก.ค.๒๖ |
๙๑ |
ไม่ว่าจะอยู่เป็นชาวนา หรือจะบรรลุนิพพาน |
๐ |
๓๐ |
|
๙๒ |
ปรมัตถวิจารณ์เกี่ยวกับพระคุณของแม่ |
๐ |
๒๙ |
|
๙๓ |
ถ้าจะให้มีผลแน่ ๆ ต้องให้พระเจ้าเผด็จการ |
๐ |
๒๙ |
|
๙๔ |
จะโชติช่วงชัชวาลต้องกล้าหาญทางจริยธรรม |
๐ |
๒๗ |
|
๙๕ |
ยิ่งเป็นผู้นำ ยิ่งจะต้องเสียสละ และ อดทน |
๐ |
๓๐ |
|
๙๖ |
ถ้าเป็นกันแต่เพียงคน ธรรมะก็เป็นโมฆะเสียมากมาย |
๐ |
๓๐ |
|
๙๗ |
คนทั้งหลายส่วนมากแสวงหาปัจจัยเพื่อกิเลส |
๐ |
๓๐ |
|
๙๘ |
กิจกรรมทางเพศ เป็นความรู้สึกเพียงวูบเดียว |
๐ |
๓๑ |
|
๙๙ |
คนเดินทางเปลี่ยว คือ ผู้อยู่ด้วยความประมาท |
๐ |
๓๐ |
|
๑๐๐ |
ภาวะที่เรียกกันว่า ความอุบาทว์ ล้วนเกิดมาจากความไร้ศีลธรรม |
๐ |
๓๐ |
|
๑๐๑ |
เรามีสิ่งชักนำ ให้ศาสนาคุ้มครองชาติ |
๐ |
๒๙ |
|
๑๐๒ |
พวกที่เป็นธรรมทายาท ต้องมีนิพพานที่นี่และเดี๋ยวนี้ |
๐ |
๒๙ |
|
๑๐๓ |
ธรรมะที่ใช้เฉพาะกรณี มีชื่อว่า ธรรมสัจจะ |
๐ |
๒๙ |
|
๑๐๔ |
ผู้ประกอบด้วยธรรมะย่อมทำการงานอย่างเป็นสุข |
๐ |
๓๐ |
|
๑๐๕ |
จะพ้นจากทุกข์นั้น ต้องพ้นจากสุขด้วย |
๐ |
๒๙ |
|
๑๐๖ |
ความสุขกับความสนุกนั้น เป็นของคนละอย่างต่างกัน |
๐ |
๓๐ |
|
๑๐๗ |
ปี เดือน คืน วัน ที่ไม่กัดเจ้าของ |
๐ |
๒๘ |
|
๑๐๘ |
ถ้ากิเลสไม่ยึดครอง จิตมีความถูกต้องอยู่ในตัวมันเอง |
๐ |
๓๐ |
|
๑๐๙ |
เกิดกิเลสแต่ละเพลง เพราะทำผิดเมื่อผัสสะ |
๐ |
๓๑ |
|
๑๑๐ |
การปฏิบัติธรรมะ คือการทำหน้าที่ของตน ๆ |
๐ |
๒๙ |
|
๑๑๑ |
แผ่นดินทองของแต่ละคน ต้องสร้างด้วยแผ่นดินธรรม |
๐ |
๓๑ |
|
๑๑๒ |
เมื่อพอใจในหน้าที่ที่กำลังกระทำอยู่ ก็มีสวรรค์อยู่ ณ ที่นั่นเอง |
๐ |
๓๐ |
|
๑๑๓ |
เมื่อไม่รู้จักตัวเอง ก็ไม่รู้ว่าตนควรจะมีหน้าที่อะไร |
๐ |
๓๑ |
|
๑๑๔ |
ทำไมจึงต้องใช้คำว่ากลับมา กลับมา |
๐ |
๓๐ |
|
๑๑๕ |
ปรมัตถธรรมกลับมา ในลักษณะที่เป็นหัวใจ |
๐ |
๓๑ |
|
๑๑๖ |
ปัญญามาก่อนสิ่งใด ก็ปลอดภัยทุกอย่าง |
๐ |
๓๐ |
|
๑๑๗ |
ธรรมะเป็นแสงสว่าง ในการสร้างแผ่นดินธรรม |
๐ |
๒๙ |
|
๑๑๘ |
หน้าที่ในทุกกิจกรรม อย่ากระทำด้วยความยึดมั่นถือมั่น |
๐ |
๒๙ |
|
๑๑๙ |
เมื่อมีหน้าที่สำคัญ ๆ จงกระทำมันด้วยจิตว่าง |
๐ |
๒๙ |
|
๑๒๐ |
หน้าที่ทุกอย่างนั่นแหละ คือตัวแท้ของธรรมะ |
๐ |
๓๐ |
|
๑๒๑ |
ถ้าเป็นกิจกรรมของหมู่คณะ ต้องมีสิ่งที่เรียกว่าสามัคคี |
๐ |
๓๐ |
|
๑๒๒ |
เกิดเป็นคนทั้งที อย่าต้องตกนรกไปพลาง ทำงานไปพลาง |
๐ |
๓๑ |
|
๑๒๓ |
การปฏิบัติที่ถูกทาง ต้องให้ปัญญามาก่อน |
๐ |
๓๐ |
|
๑๒๔ |
แม้แต่ลูกเล็กเด็กอ่อน เราก็ต้องสอน เรื่อง ความไม่ยึดมั่นถือมั่น |
๐ |
๒๙ |
|
๑๒๕ |
การปฏิบัติธรรมะทุกขั้น มีหัวใจอยู่ที่การเพิกถอนตัวตน |
๐ |
๓๑ |
|
๑๒๖ |
ปัญหาที่เราหลายคนยังเข้าใจผิดกันอยู่ (ตายเกิด-ตายสูญ) |
๐ |
๓๐ |
|
๑๒๗ |
ปัญหาที่เราหลายคนยังเข้าใจผิดกันอยู่ (นิพพาน) |
๐ |
๓๐ |
|
๑๒๘ |
โลกียะและโลกุตตระที่นี่ มิใช่ต่อตายแล้ว |
๐ |
๓๐ |
|
๑๒๙ |
ความว่างในฐานะที่เรายังเข้าใจผิดกันอยู่ |
๐ |
๓๐ |
อบรมพระนวกะ ในพรรษา ปี ๒๕๑๙ |
|
|
๑๕ ก.ค.๑๙ |
๑๓๐ |
ประโยชน์จากการบวช |
๐ |
๕๙ |
๑๖ ก.ค.๑๙ |
๑๓๑ |
บวชจริง เรียนจริง ปฏิบัติจริง |
๑ |
๑๕ |
๒๑ ก.ค.๑๙ |
๑๓๒ |
วัตถุที่ตั้งของการบวช |
๐ |
๕๓ |
๒๒ ก.ค.๑๙ |
๑๓๓ |
การเป็นอยู่อย่างนักบวช |
๐ |
๕๑ |
๑๑ ส.ค.๑๙ |
๑๓๔ |
การทำจิตให้ยิ่ง |
๐ |
๕๓ |
๙ ก.ย.๑๙ |
๑๓๕ |
วัดป่า พระเถื่อน |
๑ |
๙ |
๑๐ ก.ย.๑๙ |
๑๓๖ |
ปริญญาจากสวนโมกข์ |
๑ |
๓ |
๑๒ ก.ย.๑๙ |
๑๓๗ |
หัวใจของพุทธศาสนา |
๑ |
๑๑ |
๑๓ ก.ย.๑๙ |
๑๓๘ |
การทำงานเพื่องาน |
๑ |
๓๑ |
๑๙ ก.ย.๑๙ |
๑๓๙ |
พุทธศาสนาในฐานะที่เป็นศาสนา |
๑ |
๒ |
๒๐ ก.ย.๑๙ |
๑๔๐ |
ศีลธรรมและปรัชญาของศีลธรรม |
๑ |
๗ |
๒๔ ก.ย.๑๙ |
๑๔๑ |
สิ่งที่เรียกว่ากาลามสูตร |
๑ |
๒๑ |
๒๘ ก.ย.๑๙ |
๑๔๒ |
จิตเต็มสำนึก ๒ ชนิด |
๑ |
๒๑ |
๒๙ ก.ย.๑๙ |
๑๔๓ |
สิ่งที่เรียกว่ากิเลส |
๑ |
๒ |
๓๐ ก.ย.๑๙ |
๑๔๔ |
สิ่งที่เรียกว่าขันธ์ห้า |
๑ |
๒๘ |
อบรมพระนวกะ ในพรรษา ปี ๒๕๒๒ |
|
|
๖ ส.ค.๒๒ |
๑๔๕ |
พระพุทธเจ้า |
๑ |
๓ |
๑๔ ส.ค.๒๒ |
๑๔๖ |
ตัวตน ๒ แบบ |
๐ |
๕๒ |
๒๘ ส.ค.๒๒ |
๑๔๗ |
สันทิฏฐิโก |
๑ |
๒๘ |
อบรมพระราชภัฏ ปี ๒๕๒๖ |
|
|
๒๓ ต.ค.๒๖ |
๑๔๘ |
ธรรมะกับความเป็นบรรพชิตและฆราวาส |
๑ |
๓ |
๒๔ ต.ค.๒๖ |
๑๔๙ |
แผ่นดินรองรับร่างกาย ธรรมะรองรับจิตใจ |
๐ |
๕๗ |
อบรมพระราชภัฏ ปี ๒๕๓๐ |
|
|
๑๐ เม.ย.๓๐ |
๑๕๐ |
ธรรมะกับความเป็นมนุษย์ |
๐ |
๕๖ |
๑๑ เม.ย.๓๐ |
๑๕๑ |
ธรรมะกับหน้าที่การงาน |
๑ |
๒ |
๑๓ เม.ย.๓๐ |
๑๕๒ |
ธรรมะในฐานะเป็นสิ่งป้องกันความทุจริต |
๑ |
๒ |
๑๔ เม.ย.๓๐ |
๑๕๓ |
ความเป็นมนุษย์ที่เต็ม |
๐ |
๕๖ |
๑๕ เม.ย.๓๐ |
๑๕๔ |
ธรรมะช่วยให้สามารถควบคุมสัญชาตญาณ |
๐ |
๕๖ |
๑๖ เม.ย.๓๐ |
๑๕๕ |
ธรรมะช่วยให้การงานไม่เป็นทุกข์ |
๐ |
๕๕ |
๑๗ เม.ย.๓๐ |
๑๕๖ |
ความเห็นแก่ตัวคือศัตรูร้ายกาจที่สุดของมนุษย์ |
๐ |
๕๘ |
๑๘ เม.ย.๓๐ |
๑๕๗ |
การเห็นตถตาในทุกสิ่ง |
๐ |
๕๖ |
๑๙ เม.ย.๓๐ |
๑๕๘ |
การเลื่อนชั้นหรือภูมิแห่งจิต |
๐ |
๕๑ |
๒๐ เม.ย.๓๐ |
๑๕๙ |
ธรรมะช่วยให้มีนิพพุติสูงขึ้นไปจนกระทั่งถึงนิพพาน |
๐ |
๕๖ |
อบรมพระภิกษุผู้ปฏิบัติจิตตภาวนา ปี ๒๕๓๑ |
|
|
๑๔ ต.ค.๓๑ |
๑๖๐ |
เรื่องควรทราบก่อนลงมือปฏิบัติ |
๐ |
๔๘ |
๑๕ ต.ค.๓๑ |
๑๖๑ |
ผู้ที่มีความสมควรแก่การทำจิตตภาวนา |
๐ |
๕๒ |
๑๖ ต.ค.๓๑ |
๑๖๒ |
ข้อเร้นลับเกี่ยวกับอานาปานสติ |
๐ |
๕๕ |
๑๘ ต.ค.๓๑ |
๑๖๓ |
การปฏิบัติอานาปานสติหมวดที่ ๑ ภาคทฤษฎี |
๑ |
๙ |
๑๙ ต.ค.๓๑ |
๑๖๔ |
การปฏิบัติอานาปานสติหมวดที่ ๑ ภาคปฏิบัติ |
๐ |
๕๗ |
๒๐ ต.ค.๓๑ |
๑๖๕ |
การปฏิบัติเพื่อมีสติในอิริยาบถ ภาคผนวก |
๐ |
๕๓ |
๒๑ ต.ค.๓๑ |
๑๖๖ |
การปฏิบัติอานาปานสติหมวดที่ ๒ เวทนานุปัสสนา |
๐ |
๕๕ |
๒๒ ต.ค.๓๑ |
๑๖๗ |
การปฏิบัติอานาปานสติหมวดที่ ๓ จิตตานุปัสสนา |
๐ |
๕๘ |
๒๓ ต.ค.๓๑ |
๑๖๘ |
การปฏิบัติอานาปานสติหมวดที่ ๔ ธัมมานุปัสสนา |
๑ |
๐ |
๒๔ ต.ค.๓๑ |
๑๖๙ |
สรุปการปฏิบัติอานาปานสติ |
๐ |
๕๙ |
อบรมพระนวกะในพรรษา ปี ๒๕๒๖ |
|
|
๓ ส.ค.๒๖ |
๑๗๐ |
จะพูดเรื่องอะไรดี (ถ้าเขาให้พูดในที่ประชุมชาวโลก) |
๑ |
๒ |
๔ ส.ค.๒๖ |
๑๗๑ |
ธรรมะเครื่องแก้ปัญหามนุษย์ |
๑ |
๐ |
๕ ส.ค.๒๖ |
๑๗๒ |
ธรรมะเผด็จการ |
๐ |
๕๘ |
๖ ส.ค.๒๖ |
๑๗๓ |
การมีธรรมะคือ การยอมให้ธรรมะเผด็จการ |
๑ |
๐ |
๑๐ ส.ค.๒๖ |
๑๗๔ |
อานิสงส์ของการประพฤติพรหมจรรย์ |
๐ |
๕๙ |
๑๓ ส.ค.๒๖ |
๑๗๕ |
พฤติหรือความเป็นไปของจิต |
๑ |
๐ |
๑๔ ส.ค.๒๖ |
๑๗๖ |
ปัญหาหรือความลับของจิตดวงเดียว |
๑ |
๐ |
๑๘ ส.ค.๒๖ |
๑๗๗ |
ปริญญาตายก่อนตาย |
๑ |
๐ |
๑๙ ส.ค.๒๖ |
๑๗๘ |
การฆ่าตัวตายทางวิญญาณ |
๐ |
๕๘ |
๒๑ ส.ค.๒๖ |
๑๗๙ |
ชีวิตโวหาร |
๐ |
๕๙ |
๒๕ ส.ค.๒๖ |
๑๘๐ |
พุทธบริษัทไม่ต้องใช้ยาระงับประสาท |
๑ |
๒ |
๒๖ ส.ค.๒๖ |
๑๘๑ |
อิทัปปัจจยตาช่วยได้ |
๑ |
๒ |
๒๘ ส.ค.๒๖ |
๑๘๒ |
ธาตุแท้ของอัตตวาทุปาทาน |
๑ |
๓ |
๑ ต.ค.๒๖ |
๑๘๓ |
รู้จัก "ตัวกู" กันเสียก่อน |
๑ |
๓ |
๒ ต.ค.๒๖ |
๑๘๔ |
การปฏิบัติที่หยุดการเกิดแห่ง "ตัวกู" |
๑ |
๗ |
๓ ต.ค.๒๖ |
๑๘๕ |
โอปปาติกะคืออะไร |
๑ |
๓ |
๔ ต.ค.๒๖ |
๑๘๖ |
สวนโมกข์อยู่ที่ไหน |
๑ |
๒ |
๘ ต.ค.๒๖ |
๑๘๗ |
นรก - สวรรค์ |
๑ |
๑ |
๙ ต.ค.๒๖ |
๑๘๘ |
พระเจ้าสร้าง มนุษย์ทำลาย |
๐ |
๕๘ |
๑๐ ต.ค.๒๖ |
๑๘๙ |
คำว่า "ว่าง ๆ สูญ ๆ" ในพุทธศาสนา |
๑ |
๓ |
๑๑ ต.ค.๒๖ |
๑๙๐ |
คำว่า "ว่าง ๆ สูญ ๆ" ในพุทธศาสนา (ต่อ) |
๑ |
๓ |
๑๒ ต.ค.๒๖ |
๑๙๑ |
ธรรมะเป็นสิ่งที่ควรจะรู้จักกันเท่าที่จำเป็น |
๑ |
๑๓ |
๒๓ พ.ค.๓๑ |
๑๙๒ |
ปรัชญาหรือว่าฟิโลโซฟี่ |
๑ |
๕ |
อบรมพระนิสิตมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย พ.ศ. ๒๕๓๑ |
|
|
๒๓ มี.ค.๓๑ |
๑๙๓ |
โลกยังไม่มีการศึกษาที่แท้จริง |
๑ |
๑๕ |
๒๔ มี.ค.๓๑ |
๑๙๔ |
สิ่งที่ต้องใช้ในการบังคับจิต |
๑ |
๑๙ |
๑๐ ก.พ.๓๔ |
๑๙๕ |
การพัฒนาชีวิตเพื่อสันติภาพ |
๒ |
๓๐ |
อบรมพระวิปัสสนาจารย์ |
|
|
๑๙ เม.ย.๑๙ |
๑๙๖ |
วิปัสสนาคือการดูจนเห็นแจ้ง |
๐ |
๕๔ |
๒๔ เม.ย.๒๐ |
๑๙๗ |
การอุทิศชีวีเพื่อพระศาสนา |
๐ |
๕๗ |
๒๕ เม.ย.๒๐ |
๑๙๘ |
สิทธิในการบริโภคของมหาชน |
๑ |
๓ |
สนทนาธรรมวันอาทิตย์ |
|
|
อบรมพระนวกะ ในพรรษา ปี ๒๕๒๕ |
|
|
๑๑ ก.ค.๒๕ |
๑๙๙ |
การศึกษาภายใน |
๑ |
๔๑ |
๑๘ ก.ค.๒๕ |
๒๐๐ |
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับจิต |
๑ |
๓๔ |
๒๕ ก.ค.๒๕ |
๒๐๑ |
การปรุงแต่งจิต |
๑ |
๔๒ |
๑ ส.ค.๒๕ |
๒๐๒ |
ธาตุ |
๑ |
๓๓ |
๘ ส.ค.๒๕ |
๒๐๓ |
อายตนิกธรรม |
๑ |
๓ |
๑๕ ส.ค.๒๕ |
๒๐๔ |
เคหสิต-เนกขัมมนิต (อาศัยเรือน-อาศัยเนกขัมม์) |
๑ |
๕ |
๒๒ ส.ค.๒๕ |
๒๐๕ |
เปรียบเทียบศาสนาโดยหัวใจ |
๑ |
๔๓ |
๒๙ ส.ค.๒๕ |
๒๐๖ |
ศาสนาเป็นเครื่องมือแก้ปัญหา |
๑ |
๓๙ |
๕ ก.ย.๒๕ |
๒๐๗ |
ความอร่อยเป็นต้นเหตุของปัญหา |
๒ |
๑ |
๑๒ ก.ย.๒๕ |
๒๐๘ |
ประโยชน์ของธรรมะ |
๑ |
๔๕ |
อบรมพระนิสิต มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย พ.ศ. ๒๕๒๖ |
|
|
๒๔ ธ.ค.๒๖ |
๒๐๙ |
ความหมายของการศึกษา และวิธีการศึกษาที่ช่วยแก้ปัญหาได้ |
๒ |
๒ |
๒๕ ธ.ค.๒๖ |
๒๑๐ |
การศึกษาและสอนธรรมะให้สมบูรณ์ |
๑ |
๔๕ |
อบรมพระนิสิต มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย พ.ศ. ๒๕๒๘ |
|
|
๒๖-๒๘ ธ.ค.๒๘ |
๒๑๑ |
ความงาม ๓ สถาน |
๐ |
๔๕ |
|
๒๑๒ |
นิพพาน |
๐ |
๔๔ |
|
๒๑๓ |
ความซับซ้อนของคำว่า "ธรรม" |
๑ |
๑๙ |
อบรมพระวิปัสสนาจารย์ พ.ศ. ๒๕๒๕ |
|
|
๑๔-๑๗ ก.พ.๒๕ |
๒๑๔ |
ประโยชน์ของสมาธิภาวนา |
๑ |
๕ |
|
๒๑๕ |
หลักความจริงเกี่ยวกับธรรมชาติของจิต |
๑ |
๖ |
|
๒๑๖ |
การปฏิบัติชนิดที่เป็นการกำจัดกิเลสออกไปจากจิต |
๑ |
๖ |
|
๒๑๗ |
อาคันตุกะของจิตเกิดขึ้นมาได้อย่างไรและเมื่อไร |
๑ |
๖ |
|
๒๑๘ |
สมถวิปัสสนาปัญหา |
๐ |
๕๓ |
อบรมพระวิปัสสนาจารย์ พ.ศ. ๒๕๑๖ |
|
|
๑๙-๒๗ มี.ค.๑๖ |
๒๑๙ |
ความหมายของคำว่า สมาธิภาวนา |
๑ |
๐ |
|
๒๒๐ |
สมาธิภาวนาอย่างที่ ๑ เพื่อการอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน |
๐ |
๕๕ |
|
๒๒๑ |
สมาธิภาวนาอย่างที่ ๒ เพื่อการได้ญาณทัสสนะ |
๐ |
๕๗ |
|
๒๒๒ |
สมาธิภาวนาอย่างที่ ๓ เพื่อการมีสติสัมปชัญญะ |
๑ |
๐ |
|
๒๒๓ |
สมาธิภาวนาอย่างที่ ๔ เพื่อการสิ้นอาสวะ |
๑ |
๐ |
อบรมพระราชภัฎ ปี ๒๕๒๗ |
|
|
๒๔-๒๕ เม.ย.๒๗ |
๒๒๔ |
พุทธศาสนานำมาซึ่งความถูกต้อง และพอใจในชีวิต |
๑ |
๒๕ |
|
๒๒๕ |
พุทธศาสนามีพระเจ้าชนิดที่เป็นกฏธรรมชาติ |
๑ |
๒๙ |
อบรมพระราชภัฎ ปี ๒๕๒๖ |
|
|
๓๐มี.ค.-๕เม.ย.๒๖ |
๒๒๖ |
การเตรียมตัวสำหรับศึกษาพุทธศาสนา |
๑ |
๑๑ |
|
๒๒๗ |
ธรรมะคืออะไร ธรรมะทำไม |
๐ |
๕๔ |
|
๒๒๘ |
ธรรมะโดยวิธีใด |
๑ |
๒๓ |
|
๒๒๙ |
ธรรมะจะให้อะไรแก่เราในที่สุด |
๐ |
๕๑ |
|
๒๓๐ |
อุปสรรคในการมีธรรม |
๐ |
๔๕ |
อบรมพระราชภัฎ ปี ๒๕๒๗ (๒) |
|
|
๑๖-๒๑ ต.ค.๒๗ |
๒๓๑ |
เค้าเงื่อนของการศึกษาธรรมะ |
๑ |
๓ |
|
๒๓๒ |
ธรรมะในพุทธศาสนาเป็นเรื่องของธรรมชาติ |
๑ |
๓ |
|
๒๓๓ |
ธรรมกับสิ่งที่เรียกว่า "ชีวิต" |
๑ |
๓ |
|
๒๓๔ |
ลักษณะเกี่ยวกับพุทธศาสนา |
๑ |
๓ |
อบรมพระราชภัฏ ปี ๒๕๒๐ |
|
|
๑๓ - ๒๖ ต.ค.๒๐ |
๒๓๕ |
ผู้ลาสิกขาไปแล้วจะได้อะไร |
๐ |
๑๙ |
|
๒๓๖ |
การบังคับความรู้สึก |
๑ |
๔ |
|
๒๓๗ |
ความสำคัญของการบังคับความรู้สึก |
๐ |
๕๗ |
|
๒๓๘ |
อุบายวิธีในการบังคับความรู้สึก |
๐ |
๕๗ |
|
๒๓๙ |
อานิสงส์สูงสุดของการบังคับความรู้สึก |
๑ |
๙ |
อบรมพระราชภัฎ ปี ๒๕๒๖ ธรรมปริทรรศน์โดยพื้นฐาน |
|
|
๘ เม.ย.๒๖ |
๒๔๐ |
เราจะศึกษาธรรมกันอย่างไร |
๑ |
๑๐ |
๙ เม.ย.๒๖ |
๒๔๑ |
เราจะได้รับอะไรจากธรรม |
๑ |
๒๐ |
๑๑ เม.ย.๒๖ |
๒๔๒ |
ตัวแท้ของธรรมคืออะไร |
๑ |
๘ |
๑๑ เม.ย.๒๖ |
๒๔๓ |
ปฏิบัติธรรมกันอย่างไร |
๑ |
๑๓ |
๑๒ เม.ย.๒๖ |
๒๔๔ |
ปฏิบัติธรรมกันเมื่อไร |
๑ |
๗ |
อบรมพระราชภัฎ ปี ๒๕๒๔ ธรรมะเล่มน้อยสำหรับผู้ที่จะลาสิกขา |
|
|
๑๖ ต.ค.๒๔ |
๒๔๕ |
ปัญญาเฉพาะหน้าของมนุษย์ |
๑ |
๕ |
๑๗ ต.ค.๒๔ |
๒๔๖ |
ธรรมชาติแห่งความเป็นปุถุชน |
๑ |
๓ |
๑๗ ต.ค.๒๔ |
๒๔๗ |
เหตุที่ทำให้เป็นปุถุชน |
๑ |
๑๘ |
๑๘ ต.ค.๒๔ |
๒๔๘ |
ปุถุชนที่ขึ้นถึงยอดสุดของความเป็นปุถุชน |
๑ |
๐ |
๑๘ ต.ค.๒๔ |
๒๔๙ |
วิธีการก้าวขึ้นเหนือความเป็นปุถุชน |
๑ |
๑๕ |
๑๙ ต.ค.๒๔ |
๒๕๐ |
อุปสรรคแห่งการขึ้นจากปุถุชนภาวะ |
๑ |
๑๖ |
๒๐ ต.ค.๒๔ |
๒๕๑ |
เหนือโลกกันที่นี้และเดี๋ยวนี้ |
๑ |
๑ |
๒๐ ต.ค.๒๔ |
๒๕๒ |
ทุกอย่างมีเหตุปัจจัยเฉพาะของมันเอง |
๑ |
๑๐ |
อบรมพระนวกะ ในพรรษา ปี ๒๕๓๐ |
|
|
๑๙ ก.ค.๓๐ |
๒๕๓ |
การปฏิบัติให้ถูกต้องตรงตามความมุ่งหมายของการบวช |
๑ |
๘ |
๒๗ ก.ค.๓๐ |
๒๕๔ |
การอยู่อย่างชนิดที่ไม่มีอะไรเป็นของตน |
๑ |
๑๖ |
๒ ส.ค.๓๐ |
๒๕๕ |
กามารมณ์ การสมรส การสืบพันธุ์ การสืบสกุล |
๐ |
๕๒ |
๙ ส.ค.๓๐ |
๒๕๖ |
การสืบอายุพระศาสนา |
๑ |
๑ |
๑๖ ส.ค.๓๐ |
๒๕๗ |
สิ่งที่มีคุณอนันต์ ก็มีโทษมหันต์ |
๑ |
๒ |
๒๓ ส.ค.๓๐ |
๒๕๘ |
การพักผ่อน |
๑ |
๑ |
๓๐ ส.ค.๓๐ |
๒๕๙ |
อย่าสร้างนิสัยหาทางออกให้กิเลส |
๐ |
๔๘ |
๖ ก.ย.๓๐ |
๒๖๐ |
จงประพฤติธรรมให้สุจริต |
๐ |
๕๑ |
๑๓ ก.ย.๓๐ |
๒๖๑ |
วิเวกเป็นสิ่งที่ควรรู้และควรมี |
๐ |
๕๘ |
๒๐ ก.ย.๓๐ |
๒๖๒ |
อิสรภาพหรือเสรีภาพในทางธรรม |
๑ |
๑ |
๒๙ ก.ย.๓๐ |
๒๖๓ |
ความเป็นหนี้และไม่เป็นหนี้ |
๑ |
๑ |
๗ ต.ค.๓๐ |
๒๖๔ |
การรับใช้ผู้อื่นเป็นลักษณะของมหาบุรุษ |
๐ |
๔๐ |
อบรมพระนวกะ ในพรรษา ปี ๒๕๓๑ |
|
|
๗ ส.ค.๓๑ |
๒๖๕ |
การบวช |
๐ |
๕๗ |
๑๔ ส.ค.๓๑ |
๒๖๖ |
การฝึกความแข็งแกร่งของชีวิต |
๐ |
๕๖ |
๒๓ ส.ค.๓๑ |
๒๖๗ |
การควบคุมบังคับกิเลส |
๑ |
๐ |
๒๘ ส.ค.๓๑ |
๒๖๘ |
หาให้พบชีวิตที่เย็น |
๑ |
๔ |
๔ ก.ย.๓๑ |
๒๖๙ |
สิ่งที่เรียกกันว่า "ภพ" |
๑ |
๐ |
๑๑ ก.ย.๓๑ |
๒๗๐ |
สภาวธรรมที่ต้องรู้จัก |
๑ |
๕ |
๑๘ ก.ย.๓๑ |
๒๗๑ |
สิ่งที่เรียกว่า"ภาษา" |
๑ |
๒๑ |
๒๕ ก.ย.๓๑ |
๒๗๒ |
พุทธศาสตร์กับไสยศาสตร์ |
๐ |
๕๗ |
๓ ต.ค.๓๑ |
๒๗๓ |
อตัมมยตาเท่าที่ควรทราบกันไว้บ้าง |
๐ |
๕๖ |
๙ ต.ค.๓๑ |
๒๗๔ |
มนุษย์เราจะเรียนอะไรกัน |
๐ |
๕๕ |
อบรมพระนวกะ ในพรรษา ปี ๒๕๓๓ |
|
|
๗ ก.ย.๓๓ |
๒๗๕ |
ระวังอย่าให้โง่เท่าเดิม |
๑ |
๑ |
๘ ก.ย.๓๓ |
๒๗๖ |
สิ่งที่เรียกว่า"กิเลส" |
๑ |
๐ |
๙ ก.ย.๓๓ |
๒๗๗ |
การละกิเลสหรือการดับทุกข์ |
๑ |
๑ |
๑๐ ก.ย.๓๓ |
๒๗๘ |
การฝึกสมาธิ |
๑ |
๑ |
๑๔ ก.ย.๓๓ |
๒๗๙ |
สิ่งที่เรียกว่า "ปฏิจจสมุปบาท" |
๑ |
๒ |
๑๕ ก.ย.๓๓ |
๒๘๐ |
ความเห็นแก่ตัว |
๑ |
๐ |
๑๖ ก.ย.๓๓ |
๒๘๑ |
นิพพาน |
๐ |
๕๙ |
๒๑ ก.ย.๓๓ |
๒๘๒ |
พระพุทธเจ้าพระองค์จริง |
๐ |
๕๙ |
๒๒ ก.ย.๓๓ |
๒๘๓ |
สิ่งที่เรียกว่า"ศาสนา" |
๑ |
๐ |
๓๐ ก.ย.๓๓ |
๒๘๔ |
การมีธรรมะในชีวิตประจำวัน |
๑ |
๐ |
๕ ต.ค.๓๓ |
๒๘๕ |
ปัญหาถาม-ตอบ |
๑ |
๒๑ |
อบรมพระนวกะ ในพรรษา ปี๒๕๑๖ |
|
|
๑๐ ส.ค.๑๖ |
๒๘๖ |
ระบบของธรรมะ คือ ระบบของสิ่งทั้งปวง |
๐ |
๕๖ |
๑๓ ส.ค.๑๖ |
๒๘๗ |
ธรรมะ คือ ธรรมชาติ |
๑ |
๖ |
๑๕ ส.ค.๑๖ |
๒๘๘ |
ธรรมทั้งปวงอันใคร ๆ ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตัวตนของตน |
๐ |
๕๗ |
๒๐ ส.ค.๑๖ |
๒๘๙ |
สภาวธรรม (ธาตุ๖) |
๑ |
๑๕ |
๑ ต.ค.๑๖ |
๒๙๐ |
สัจจธรรม |
๑ |
๑๓ |
๒ ต.ค.๑๖ |
๒๙๑ |
ปฏิปัตติธรรม |
๑ |
๒ |
๓ ต.ค.๑๖ |
๒๙๒ |
วิปากธรรม |
๐ |
๕๕ |
อบรมพระนวกะในพรรษา ปี ๒๕๒๙ |
|
|
๑๗ ส.ค.๒๙ |
๒๙๓ |
หลักพื้นฐานในการบวช, เป็นอยู่อย่างต่ำ |
๑ |
๑๘ |
๒๕ ส.ค.๒๙ |
๒๙๔ |
บังคับตัวเอง, ไม่ต้องมีความทุกข์ในการทำหน้าที่ |
๑ |
๘ |
๓๐ ส.ค.๒๙ |
๒๙๕ |
อย่าเป็นทาสของอายตนะ, ปัญหาทุกอย่างรวมอยู่ที่ผัสสะ |
๑ |
๑๗ |
๗ ก.ย.๒๙ |
๒๙๖ |
มูลเหตุทุกอย่างตั้งต้นที่ผัสสะ |
๑ |
๒๙ |
๑๔ ก.ย.๒๙ |
๒๙๗ |
บังคับตัวเองดีกว่า, เราต้องใช้ทั้งพระเดชพระคุณ |
๐ |
๓๗ |
๒๑ ก.ย.๒๙ |
๒๙๘ |
ศาสนาชนิดที่ไม่เป็นศาสนา |
๐ |
๕๘ |
๒๘ ก.ย.๒๙ |
๒๙๙ |
อยู่ในโลกต้องมีโลกุตตรธรรม |
๑ |
๖ |
๑๒ ต.ค.๒๙ |
๓๐๐ |
สุญญตาในฐานะที่เป็นเรื่องสูงสุดของพุทธศาสนา |
๑ |
๗ |
อบรมพระราชภัฎ ปี ๒๕๓๒ |
|
|
๑๘ ต.ค.๓๒ |
๓๐๑ |
พระพุทธเจ้าในความหมายพิเศษ ที่พวกฝรั่งไม่รู้จัก และไม่สนใจ |
๑ |
๓ |
๑๙ ต.ค.๓๒ |
๓๐๒ |
พระธรรมที่ต้องรู้จัก |
๑ |
๒๓ |
๒๐ ต.ค.๓๒ |
๓๐๓ |
พระสงฆ์ของพระพุทธศาสนา, |
๑ |
๒๙ |
|
|
พระสงฆ์ที่โลกต้องการ และควรมีอยู่ในโลก |
|
|
๒๑ ต.ค.๓๒ |
๓๐๔ |
นิพพานในฐานะที่เป็นผลของการมีพระรัตนตรัย |
๑ |
๒๕ |
อบรมพระนวกะ ในพรรษา ปี ๒๕๒๗ |
|
|
๓๐ ก.ค.๒๗ |
๓๐๕ |
ชีวิตนี้มันควรจะได้อะไรจากการบวช |
๑ |
๐ |
๓๑ ก.ค.๒๗ |
๓๐๖ |
ชีวิตนี้จะได้รับประโยชน์อะไรจากการบวช |
๐ |
๕๙ |
๑ ส.ค.๒๗ |
๓๐๗ |
โครงสร้างของพรหมจรรย์ |
๑ |
๐ |
๒ ส.ค.๒๗ |
๓๐๘ |
โครงสร้างของอานิสงส์แห่งพรหมจรรย์ |
๑ |
๑ |
๑๓ ส.ค.๒๗ |
๓๐๙ |
หัวใจของพระพุทธศาสนา |
๐ |
๕๙ |
๑๔ ส.ค.๒๗ |
๓๑๐ |
ชีวิตแต่ละวัน ๆ มันแล้วแต่กิเลส หรือโพธิ |
๑ |
๐ |
๑๕ ส.ค.๒๗ |
๓๑๑ |
อัตตา-อนัตตา |
๑ |
๒ |
๑๖ ส.ค.๒๗ |
๓๑๒ |
การศึกษาและการรับปริญญาในพระพุทธศาสนา |
๐ |
๕๖ |
๒๒ ส.ค.๒๗ |
๓๑๓ |
หลักเกี่ยวกับความเชื่อตามแบบของพุทธบริษัท |
๐ |
๔๓ |
๒๓ ส.ค.๒๗ |
๓๑๔ |
ไสยศาสตร์กับพุทธศาสตร์ |
๑ |
๐ |
๑๙ ก.ย.๒๗ |
๓๑๕ |
จากปุถุชนถึงพระอริยเจ้า |
๑ |
๔๒ |
๒๐ ก.ย.๒๗ |
|
จากปุถุชนถึงพระอริยเจ้า (ต่อ) |
|
|
๒๑ ก.ย.๒๗ |
๓๑๖ |
สุญญตา |
๑ |
๑๔ |
๒๖ ก.ย.๒๗ |
๓๑๗ |
ศาสนาในฐานะเป็นวัฒนธรรมขั้นสุดท้าย |
๑ |
๐ |
อบรมพระนวกะ ในพรรษา ปี ๒๕๒๘ |
|
|
๑๘ ส.ค.๒๘ |
๓๑๘ |
การบวชคือการบังคับตัวเอง |
๐ |
๔๘ |
๒๕ ส.ค.๒๘ |
๓๑๙ |
ความไม่ประมาทในการบวช |
๐ |
๕๐ |
๑ ก.ย.๒๘ |
๓๒๐ |
มูลเหตุที่ทำให้ต้องมีธรรมะ |
๐ |
๕๘ |
๙ ก.ย.๒๘ |
๓๒๑ |
ธรรมวินัย และ การปฏิบัติ |
๐ |
๕๙ |
๑๕ ก.ย.๒๘ |
๓๒๒ |
การปฏิบัติไม่ผิด |
๑ |
๓๗ |
อบรมพระราชภัฎ ปี ๒๕๒๘ |
|
|
๖ พ.ย.๒๘ |
๓๒๓ |
การบวชและการลาสิกขา |
๑ |
๔ |
อบรมพระนวกะ ในพรรษา ปี ๒๕๓๑ |
|
|
๓๐ ต.ค. - ๑ พ.ย.๓๑ |
๓๒๔ |
ทุกแง่ทุกมุมเกี่ยวกับธรรม |
๑ |
๐ |
๓๒๕ |
ทุกแง่ทุกมุมเกี่ยวกับธรรม |
๑ |
๑ |
|
๓๒๖ |
ทุกแง่ทุกมุมเกี่ยวกับธรรม |
๑ |
๑ |
อบรมพระนิสิต มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย พ.ศ. ๒๕๓๒ |
|
|
๑๓-๑๕ ม.ค.๓๒ |
๓๒๗ |
ปัจจัยที่ห้าหรือสิ่งประเล้าประโลมใจ |
๑ |
๒๘ |
|
๓๒๘ |
ชีวิตใหม่ |
๑ |
๔๑ |
|
๓๒๙ |
การฆ่าตัวตายเป็นสิ่งที่ควรกระทำ |
๑ |
๑๙ |